top of page

Dakota Fanning
'Ik kon alleen ademen uit een zuurstoffles'
11 januari 2017 - cjp.nl
Tekst: Tommie Luyben

Ze acteert al sinds haar vijfde, maar is de status ‘kindster’ allang ontgroeid. Dakota Fanning is nu te zien in Brimstone, van onze eigen Martin Koolhoven. Wij spraken haar.

Maar liefst zeven jaar werkte regisseur Martin Koolhoven aan Brimstone, een internationale westernthriller van epische proporties. De cast bestaat, naast Dakota, uit Carice van Houten, Guy Pearce, Kit ‘Jon Snow’ Harington en Emilia Jones. Brimstone zit tjokvol geweld en vooral de vrouwen krijgen het flink voor de kiezen. Ondanks alle ijzeren muilkorven en zweepslagen, blijken zij echter de sterkste personages. Speciaal voor de première kwam Dakota naar Nederland.

 

Welkom in Amsterdam! Je eerste keer?

‘Ja! Helaas ben ik er maar anderhalve dag: nét genoeg om wat rond te wandelen en naar ’t Van Gogh Museum en het Anne Frank Huis te gaan. Het gekke is dat Amsterdam vertrouwd aanvoelt, omdat zowel de regisseur als een groot deel van de crew van Brimstone Nederlands was. De Nederlandse taal en het accent klinken me zo bekend in de oren.’

 

In Nederland zijn we supertrots op Martin Koolhoven. Hoe was het om met hem te werken?

‘Fantastisch. Hij heeft een grootse visie en wist precies hoe de film eruit moest zien: de uitstraling, de atmosfeer… Elk detail zat in zijn hoofd. Als acteur ben je erg kwetsbaar tijdens de opnames. Daarom is het fijn als de regisseur goed duidelijk kan maken wat hij wil. Dat geeft veel vertrouwen, vooral bij emotioneel uitdagende scènes. Voor mij was deze ervaring compleet nieuw, want ik had nog nooit iets westernachtigs gedaan.’

 

Mensen hebben vaak een glamorous beeld bij films maken. Brimstone ziet er nogal ruig uit.

‘Dit gesprek met jou is duizend keer meer glamorous dan de draaidagen. Die waren echt pittig! Eerst filmden we in Duitsland, tijdens een van de heetste zomers ooit in Europa. Begrijp me niet verkeerd, Duitsland was te gek, maar die draaidagen waren snikheet. Later filmden we in Oostenrijk en Hongarije, waar het juist ijskoud was. Werken in zulke extreme temperaturen is heftig.’

 

Wat was ‘t heftigste?

‘Een van de scènes moest onder water gefilmd worden. Daar was ik van tevoren nogal nerveus over en die angst moest ik zien te overwinnen. Ik ben totaal niet bang voor water, maar dit was andere koek! Mijn handen en voeten zaten vastgeketend, ik had een zwaar kostuum aan en ik kon tussen de takes door alleen ademen uit een zuurstoffles. Ook al was ’t hartstikke veilig, het voelde zó onnatuurlijk. Mijn hersenen en lichaam gilden: ‘Dit is niet koosjer. Eruit, eruit, eruit!’ Ik was ontzettend opgelucht toen die opname voorbij was.’

 

Het personage dat je speelt, Liz, kan voor het grootste gedeelte van de film niet praten. Hoe bereid je je voor als je geen tekst hebt?

‘Ik had veel zin in deze uitdaging. Een groot deel van de manier waarop we communiceren is via lichaamstaal. We zeggen zoveel zonder woorden te gebruiken. Spannend dus dat ik voor een groot deel mijn stem niet kon gebruiken. Wel moest ik teksten in gebarentaal leren, wat ontzettend tof was om te doen.’

 

Liz’ leven gaat niet bepaald over rozen. Kon je je toch ergens met haar identificeren?

‘Ze maakt zulke heftige dingen mee... Daar herken ik me gelukkig niet in. Ik hoop wel dat - als ik in dezelfde situaties als Liz terecht zou komen - ik net zo sterk ben en zoveel wilskracht heb. Ze is echt een overlever en laat de omstandigheden geen loopje met haar nemen, maar onderneemt actie. Veel van haar beslissingen en daden worden gedreven door moederlijk instinct, ze wil haar kind beschermen. Op het moment weet ik daar nog weinig van af, maar als ik ooit moeder word, hoop ik net zo beschermend te zijn.’

 

Word je die premières nooit zat? Wéér handen schudden van mensen die je nooit meer gaat zien!

‘Het blijft speciaal. Zeker de première van Brimstone, omdat Martin en groot deel van de crew Nederlands zijn. Voor hen was het bijzonder dat deze internationale film in eigen land in première ging. Ik keek er vooral naar uit om iedereen weer te zien. Zodra de opnames van een film afgerond zijn, ga je als acteur weer door naar het volgende project. Pas als de film uitkomt, vaak een jaar later, maak je promotie. Da’s soms best gek, maar ook leuk om weer even terug te kijken. Tenminste, als je een leuke tijd hebt gehad, wat bij Brimstone gelukkig wel het geval was.’

Zie je jezelf ooit wat anders doen dan acteren?

‘Nee, ik kan me geen leven inbeelden zonder ‘t maken van films. Ik acteer al zo lang, dat het een deel van me is geworden. Wel begin ik nu met het produceren van films en later wil ik ook regisseren. Da’s altijd een droom geweest.’

bottom of page